توضیحات
این آفت به ویژه در مناطق جنوب و جنوب شرق ایران بیشترین خسارت را وارد میکند. این آفت ابتدا به شکل گروهی زیر برگ ها مستقر شده، سپس تمام گیاه را به اشغال در می آورد و با مکیدن شیره نباتی، گیاه از رشد و نمو باز می ماند. در خسارت های شدید برگ ها پیچیده و گل ها می ریزند.
Aphid
شته ها با انتقال عوامل بیماری زای گیاهی و نیز ترشح ماده ای چسبناک از انتهای بدن خود به نام عسلک، محیط مناسبی برای رشد انواع قارچ ها فراهم می آورد و از این طریق به گیاه خسارت وارد می کند. عسلک ترشح شده از شته، مورچه ها را به سمت خود جذب کرده و مورچه با تغذیه از شیره ها، تخم شته ها را جابجا میکند. لذا در بعضی موارد از شته ها به عنوان گاو مورچه ها نام برده شده زیرا مورچه ها عسلک شته را می دوشند و به تغذیه خود می رسانند.
کنترل
- از بین بردن هر گونه پناهگاه شته ها از جمله علف های هرز میزبان در داخل گلخانه و اطراف آن تا فاصله 4 متری.
- خودداری از انتقال گیاهان و نشا از فضای باز به محیط گلخانه.
- خودداری از مصرف بیش از حد کود ته.
- به کار گیری نوار های چسبنده زرد رنگ برای ردیابی و حذف آفت.
- برای مبارزه بیولوژیک استفاده از کفشدوزک 7 نقطه ای و کفشدوزک هیپودامیا بسیار کاربردی است.همچنین استفاده از زنبور های پار ازیتویید شته بالغ(aphidius matricariae) بسیار مفید است.
- برای کنترل شیمایی این افت می توان از حشره کش های با منشأ طبیعی مانند دی اتانول آمید روغن نارگیل (پالیزین) و نیکوتین و عصاره روغنی فلفل قرمز(تنداکسیر)استفاده نمود. سموم پیریمیکارب،ایمیداکلوپراید،استامی پراید و سم جدید سیواتتو برای کنترل شته جالیزی توصیه شده اند.
