تریپس ها حشراتی ریز به طول 2 تا 4 میلی متر هستند که برخی بالدار و برخی بدون بال می باشند. این حشرات از شیره گیاهی تغذیه می کنند. این آفت بر روی محصولات مختلف به خصوص خیار و گوجه فرنگی در گلخانه ها اهمیت دارد. گونه غالب تریپس موجود در گلخانه ها، گونه Thirps tabaci است که به تریپس پیاز معروف است. تریپس غربی گل (Frankliniella occidentalis) گونه مشابه تیریپس پیاز است که گاهی اوقات تجمع زیادی پیدا میکند و در درجه دوم اهمیت قرار دارند.
بیشتر خسارت تریپس ها در مرحله دو تا چهار برگی است. پوره های تریپس از ناحیه زیر برگ ها و بافت های جوان تغذیه می کنند. در اثر تغذیه آفت، برگ های آلوده به سمت پاین پیچ میخورند و محل تغذیه به صورت نقاط سفید نقره ای متمایل به زرد دیده میشود. پژمردگی، ضعف، بدشکلی و توقف رشد،سوختگی نوک برگ ها و نهایتاٌ مرگ بوته از علائم دیگر آلودگی به تریپس است. این آفت همچنین ناقل ویروس خال زدگی گوجه فرنگی (Tswv) است که میزبان آن گوجه فرنگی و فلفل بوده و از این طریق نیز موجب بروز خسارت می شود. اهمیت آفت در مراحل ابتدایی رشد گیاهان بیشتر است.
کنترل
- با توجه به این که شفیره ها در خاک بالغ می شوند و آفت زمستان را نیز در خاک سپری می کنند، انجام شخم عمیق در کاهش جمعیت آفت بسیار مؤثر است.
- کنترل و حذف علف های هرز.
- ردیابی آفت با استفاده از کارت های زرد (برای تیریپس پیاز) و آبی (برای تیریپس غربی گل) جهت تعیین زمان مناسب کنترل آفت ضروری است.
- کنترل بیولوژیک آفت با استفاده از بالتور سبز و کفشدوزک و همین طور کنه های شکارگر.
- کنترل شیمیایی تریپس به دلیل تغذیه آفت از سطح زیرین برگ مشکل است. ضمن اینکه سموم سیستمیک بر روی تریپس ها تأثیر کافی ندارد و می بایست از سموم تماسی استفاده کرد. سم پاشی پس از چند برگی یا کفتری شدن بوته با استفاده از سموم پروتئوس، دیکلرووس و موونتو در کنترل تیریپس مؤثر است.
